Anne olmak

Bütün annelere…

Ben  anne olmasaydım eğer..

>Topuksuz ayakkabılarla da şık  olunabileceğini bilmeyecektim.
 

>Hamileliğim  esnasında 80’li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu  kıramayacaktım.
 

>O  küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar  değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.
 

>Kan  yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye  çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler  keşfedemeyecektim hiç.
 

>Su  almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına  koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar  kendimden geçmeyecektim.
 

>Birinin  canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde  olduğunu sanacaktım.
 

>Sabahın  köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme  yeteneğini kazanamayacaktım.
 

>Üzümün  çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla  girmeyecektim.
 

>Bir  insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu  edemeyecekti.
 

>Büyüdüğünde  arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal  edemeyecektim.
 

>Babanla  belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna  giremeyecektik.
 

>Sevginin  böylesine karşılıksız olanını hiç  tadamayacaktım.
 

>Annemi  bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.
 

>Annesinden  zorla ayırdılar diye “Uçan Fil Dumbo!” çizgi filminde böğürerek  ağlamayacaktım.
 

>Geceleri  kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama  uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı  yüreğimi.
 

>Çantamda  sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye  ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.
 

>Acıyı  geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.
 

>38,5  derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.
 

>Yağmur  sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla  yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı  yapmayacaktım.
 

>Sen  olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı  öğrenemeyecektim.

>Sen  olmasaydın eğer ben asla “anne”  olmayacaktım.
 

>Bir  çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış… Bu lafın doğruluğuna  inanmayacaktım!

 

Canım oğlum seni çok seviyorum…

Yorum Ekle